Τοποθέτησή της Υπ.Εργασίας στην Ολομέλεια στην συζήτηση του Προϋπολογισμού.
«Αντιστεκόμαστε στην καθιέρωση των ομαδικών απολύσεων»
«Στο υπουργείο εργασίας γίνεται δουλειά την οποία δεν θα την ακούσετε στα Δελτία των ειδήσεων.»
«Με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στην βουλή απαλλάσσονται από την υποχρέωση της καταβολής των 46 ευρώ για την χρήση υπηρεσιών Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) όλοι οι άποροι ανασφάλιστοι.»
«Πρώτος τομέας πολιτικής είναι η αντιμετώπιση στην παραβατικότητα στην αγορά εργασίας. Η παραβατικότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς τις Συλλογικές συμβάσεις εργασίας »
«Έχουμε φροντίσει έτσι ώστε από το νέο έτος τα πρόστιμα του ΣΕΠΕ να αποδίδονται στην κοινωνική ασφάλιση. Σχεδιάζουμε την αναμόρφωση των προστίμων, έτσι ώστε να παρέχονται κίνητρα στους εργαζόμενους να απευθυνθούν στην επιθεώρηση»
«Σε συνεργασία με την διεθνή οργάνωση εργασίας έχουμε ήδη σχεδιάσει ένα εκτεταμένο πλάνο δράσης. Έχουν σχεδιαστεί μια σειρά από δομές ενημέρωσης των εργαζομένων για ζητήματα της εργατικής νομοθεσίας, ενώ εξελίσσεται και η διαδικασία για την κύρωση της διεθνούς σύμβασης 129 κάτι που θα σημαίνει ότι θα δίνεται η δυνατότητα στην Επιθεώρηση εργασίας να διενεργεί καθολικό έλεγχο των εργασιών στον αγροτικό χώρο. »
«Είμαστε με το κόσμο της εργασίας. Η κατάσταση είναι κρίσιμη αλλά δεν είναι μη αναστρέψιμη»
«Στη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη στα εργασιακά η Ελλάδα είναι ο καθρέπτης της Ευρώπης, γι’ αυτό οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη να πάρουν ξεκάθαρη θέση»
————-
Ολόκληρη η ομιλία της Υπ.Εργασίας :
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το εύκολο για εμένα σήμερα θα ήταν να αναλώσω αυτήν την ομιλία στο να περιγράψω τη ραγδαία απορρύθμιση που επέφεραν οι Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική αγορά εργασίας, ιδίως την περίοδο 2010-2014, το βαρύτατο νομοθετικό πλαίσιο που αυτές οι πολιτικές δυνάμεις κληροδότησαν στον κόσμο της εργασίας, ένα πλαίσιο που μείωσε οριζόντια τους μισθούς, κατήργησε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Εντελώς ενδεικτικά θυμίζω τους νόμους 3845/2010, 3863/2010, 3986/2011, 4024/2011, την περίφημη πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012, τον ν. 4093/2012 και πολλούς, πολλούς άλλους.
Θα μου ήταν ιδιαίτερα εύκολο, διότι στο επίκαιρο ζήτημα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, στο ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι ανατροπές που επέφεραν τα νομοθετήματα του 2010 και 2012 ήταν πραγματικά δραματικές.
Τα συλλογικά μορφώματα εικονικής εκπροσώπησης των εργαζομένων, οι ενώσεις προσώπων απέκτησαν τη δυνατότητα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η αρχή της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης ανεστάλη, το ίδιο και η αρχή της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η μετενέργεια περιορίστηκε ασφυκτικά, ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% και κατά 32% για τους εργαζόμενους κάτω των είκοσι πέντε ετών. Καταργήθηκε το επίδομα γάμου, μειώθηκε το επίδομα προϋπηρεσίας για τους αμειβόμενους με τον κατώτατο μισθό. Οι μισθολογικές ωριμάνσεις πάγωσαν. Το δικαίωμα της εργατικής πλευράς για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία καταργήθηκε και αυτό.
Για να αναφερθώ δε στο άλλο επίκαιρο ζήτημα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, αυτό των ομαδικών απολύσεων, να θυμίσω ότι με νόμο του 2010 αυξήθηκε το όριο των ομαδικών απολύσεων, ενώ μια σειρά από ρυθμίσεις της ίδιας χρονικής περιόδου, που σχετίζονται με την αποζημίωση απόλυσης και τον χρόνο απόλυσης, τον χρόνο προειδοποίησης για τις απολύσεις, επιδείνωσαν ραγδαία τη θέση των εργαζομένων.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακούσαμε αυτές τις μέρες από εκπρόσωπο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να υποστηρίζει ότι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων συνιστά προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδύσεων.
Θα μου ήταν, λοιπόν, εύκολο να αναλωθώ σε αυτή την κριτική. Υπάρχει πολύ υλικό για να το κάνω. Γνωρίζουμε, όμως, ότι στόχος μας δεν είναι να απαντήσουμε σε ένα απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό ενός καταρρέοντος πολιτικού συστήματος, αλλά να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική του και τα οποία βιώνει σήμερα η πλειονότητα των εργαζομένων.
Οι πολιτικές για τις εργασιακές σχέσεις που υιοθετήθηκαν την περίοδο 2010 και 2014 και τα μέτρα που λήφθηκαν με τους νόμους που προανέφερα, δεν ήταν μόνο αντίθετα με τις θεμελιώδεις αρχές του νομικού μας πολιτισμού. Ήταν προπάντων μέτρα άδικα, μέτρα ανήθικα, μέτρα καταστροφικά.
Αυτά τα μέτρα υπηρετούσαν έναν κεντρικό στόχο που διατυπώθηκε πολλές φορές, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στη βάση της συντριβής της εργασίας.
Και απέναντι σε αυτόν τον στόχο η Κυβέρνησή μας είχε και θα έχει ως στόχο να αντιστρέψει τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, υλοποιώντας μια σειρά μέτρων προστασίας των χαμηλότερων στρωμάτων, αντιμετωπίζοντας την ανεργία, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, υποστηρίζοντας την αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ του κόσμου της εργασίας, που είναι προϋπόθεση της ανάπτυξης και όχι αποτέλεσμά της, διεκδικώντας την κατοχύρωση και εφαρμογή στην πράξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που αποτελούν θεμελιώδη προϋπόθεση για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στη χώρα μας.
Γι’ αυτό και στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ενόψει της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης, δίνουμε αυτή τη μάχη για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ελλάδα, αυτών που ο κ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε ιδεοληψίες της Αριστεράς, για να αποκτήσουν ξανά οι εργαζόμενοι διαπραγματευτική ισχύ και να μπορούν να διεκδικούν καλύτερους όρους εργασίας.
Αυτή είναι μια θέση που εναρμονίζεται πλήρως με τις καλές πρακτικές που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια θέση που υποστηρίζεται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια θέση που υποστηρίζεται από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, που υποστηρίζεται από το γνωστό πόρισμα της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων. Και η θέση αυτή μόνο ιδεοληπτική δεν είναι. Είναι μια θέση που αντανακλά με τον πιο σαφή τρόπο τι ανάπτυξη θέλουμε.
Για μας, δίκαιη είναι η ανάπτυξη που στηρίζεται στην ενίσχυση των δικαιωμάτων της εργασίας, όχι στη συμπίεση του εργατικού κόστους. Θέλουμε μια ανάπτυξη, προϋπόθεση της οποίας είναι η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ του κόσμου της εργασίας. Και η λειτουργία του μηχανισμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων θέτει ακριβώς αυτό το αναγκαίο θεμέλιο, το θεμέλιο για τη συμμετοχή των εργαζομένων στην επίτευξη της ανάπτυξης, για να απλωθούν τα αποτελέσματά της σε όλη την κοινωνία.
Διότι για την ανάπτυξη που εμείς μιλάμε, χρειάζεται να λειτουργεί ένα υγιές σύστημα συλλογικών συμβάσεων εργασίας μέσω του οποίου θα γίνεται πρωτογενώς η κατανομή του παραγόμενου προϊόντος με τη μορφή του μισθού. Πρωτογενώς και όχι εκ των υστέρων. Γι’ αυτό είναι σημαντικές οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, γι’ αυτό η επαναφορά τους συνιστά για την Κυβέρνησή μας κεντρικό πολιτικό αίτημα.
Αυτονόητη προϋπόθεση της δίκαιης ανάπτυξης είναι να κλείσει οριστικά και ο κύκλος της εργασιακής απορρύθμισης. Γι’ αυτό αντιστεκόμαστε στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων που επιδιώκουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, άκουσα πολλούς συναδέλφους και συναδέλφισσες τις προηγούμενες μέρες να αναφέρονται στην απουσία παράλληλου προγράμματος από την Κυβέρνησή μας. Θα ήθελα να σταθώ ενδεικτικά σε μερικά σημεία που θεωρώ πολύ σημαντικά και χαρακτηριστικά της σκληρής δουλειάς που γίνονται στο Υπουργείο Εργασίας για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, πρωτοβουλίες που δεν θα δείτε σίγουρα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων.
Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας. Τι παραλάβαμε από τον ΟΕΚ; Έντεκα χιλιάδες εκατόν τριάντα τέσσερις κατοικίες, για τις οποίες δεν έχουν δοθεί μέχρι σήμερα τα οριστικά παραχωρητήρια. Τι σημαίνει αυτό; Άνθρωποι που σε πολλές περιπτώσεις διαμένουν στους αντίστοιχους οικισμούς, ακόμη και από το 1978, δεν θεωρούνται ιδιοκτήτες των κατοικιών τους μέχρι και σήμερα. Αποτέλεσμα είναι αυτονόητα η ταλαιπωρία των ανθρώπων και από την άλλη η μείωση των εσόδων του σημερινού ΑΕΠ.
Η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας από την πρώτη στιγμή κίνησε τις απαραίτητες διαδικασίες για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος. Επιλύσαμε το ζήτημα του Ολυμπιακού Χωριού. Συστήσαμε σχετική επιτροπή, η οποία πριν λίγο μας παρέδωσε το πόρισμά της και σήμερα ανακοινώνουμε από το Βήμα της Βουλής ότι ξεκινούν οι διαδικασίες για την έκδοση οριστικών παραχωρητηρίων σε όλους τους δικαιούχους, έχοντας διασφαλίσει ενιαία τιμή για όλους.
Καταβάλαμε έκτακτη οικονομική ενίσχυση ύψους 1.000 ευρώ σε απολυμένους πολλών εταιρειών. Από τον Απρίλιο του 2015 έως το τέλος του 2016 έχουν καταβληθεί και πρόκειται να καταβληθούν περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ σε τέσσερις χιλιάδες εργαζόμενους.
Με διάταξη που συμπεριλαμβάνεται σε νομοσχέδιο που κατατίθεται σήμερα στη Βουλή απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταβολής του παραβόλου των 46 ευρώ για τη χρήση των υπηρεσιών ΚΕΠΑ όλοι οι άποροι ανασφάλιστοι.
Επί των ημερών της δικής μας Κυβέρνησης ξηλώσαμε το κράτος-εργολάβο που είχε στηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, μια ενέργεια που είναι κοινωνικά δίκαιη για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους που σταμάτησαν να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης του κάθε εργολάβου και απέφερε έσοδα στα δημόσια ταμεία.
Όσον αφορά στο Υπουργείο Εργασίας, για το 2016 μειώσαμε κατά 46.000 ευρώ τις δαπάνες φύλαξης και κατά 16.000 ευρώ τις δαπάνες καθαριότητας. Στην ίδια κατεύθυνση, μέσω του προϋπολογισμού του 2017, ενός προϋπολογισμού που πρέπει να κριθεί μέσα στις δεδομένες συνθήκες, δίνουμε έμφαση στα ζητήματα του κοινωνικού κράτους, με βάση τρεις άξονες:
Πρώτος άξονας είναι η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους: εργασιακές σχέσεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενίσχυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση και την κοινωνική οικονομία, ανασυγκρότηση των δομών του κοινωνικού κράτους.
Δεύτερος άξονας είναι η ανασυγκρότηση του δημόσιου συστήματος υγείας, η επέκτασή του στην πρωτοβάθμια φροντίδα και η στελέχωση των δομών του.
Τρίτος άξονας είναι η Παιδεία, τα ζητήματα που αφορούν στην καθολική πρόσβαση στο δημόσιο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στον ριζικό αναπροσανατολισμό των εκπαιδευτικών και μαθησιακών διαδικασιών.
Επιτρέψτε μου, στον λίγο χρόνο που έχω, να αναφερθώ εντελώς επιγραμματικά σε τομείς του Υπουργείου, για κάποιους από τους οποίους ήδη μίλησαν αναλυτικά οι συνάδελφοί μου, η κ. Θεανώ Φωτίου, η κ. Ράνια Αντωνοπούλου και ο κ. Τάσος Πετρόπουλος.
Πρώτος τομέας πολιτικής είναι η αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας. Ακούσαμε εκπρόσωπο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να αναφέρεται στην Επιθεώρηση Εργασίας και να επιχαίρει ότι αναβάθμισε το έργο της και έτσι κατάφερε να βάλει μία τάξη στην αγορά εργασίας.
Προφανώς δεν γνωρίζει ότι η διεθνής βιβλιογραφία, στην οποία συμβάλλει και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η παραβατικότητα στην αγορά εργασίας όταν έχει καταρρεύσει το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μάλλον και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας συμμερίζεται τις εμμονές μας ή τις ιδεοληψίες μας για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας!
Αλλά, ας υποθέσουμε ότι αφήνουμε στην άκρη το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων, που εσείς υπηρετήσατε και συνεχίζετε να υπερασπίζεστε τη διάλυσή τους. Μπορείτε πράγματι να αναφέρεστε στο έργο του ΣΕΠΕ, τη στιγμή που επί των ημερών της προηγούμενης συγκυβέρνησης διαλύθηκε η νομική του υπηρεσία; Γνωρίζετε μήπως ένα παράδειγμα από όλη την Ευρώπη, όπου οι Επιθεωρητές Εργασίας δεν έχουν την απαραίτητη νομική βοήθεια στο έργο τους;
Η αντίληψή σας για την Επιθεώρηση Εργασίας είναι τόσο βαθιά λογιστική, που ακόμη και τα πρόστιμα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό αποτελούν κλεμμένους πόρους από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης φροντίσατε να πηγαίνουν στις εφορίες και όχι εκεί που πρέπει.
Αυτή η Κυβέρνηση κάνει ό,τι χρειάζεται για τη διοικητική και οργανωτική αναβάθμιση της δουλειάς του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, για τη δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου, που συμβάλλει πραγματικά στην καταπολέμηση της παραβατικότητας και όχι απλά στον μετασχηματισμό της από τη συνολικά αδήλωτη στην υποδηλωμένη εργασία.
Έχουμε ήδη φροντίσει ώστε από τη νέα χρονιά τα πρόστιμα του ΣΕΠΕ να αποδίδονται στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Σχεδιάζουμε την αναμόρφωση των προστίμων, έτσι ώστε να παρέχονται κίνητρα στους εργαζόμενους να απευθυνθούν στην Επιθεώρηση Εργασίας.
Σε συνεργασία με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας έχουμε ήδη σχεδιάσει ένα εκτεταμένο πλάνο δράσης. Έχουν σχεδιαστεί μια σειρά από δομές ενημέρωσης των εργαζομένων για ζητήματα της εργατικής νομοθεσίας, ενώ εξελίσσεται και η διαδικασία για την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας με αριθμό 129, κάτι που θα σημαίνει τη δυνατότητα της Επιθεώρησης Εργασίας να διενεργεί καθολικό έλεγχο των εργασιών στον αγροτικό χώρο.
Και κάτι ακόμη: Όλα τα στοιχεία δείχνουν μια σταθερή άνοδο στα εργατικά ατυχήματα μέσα στην κρίση. Δεν κλείνουμε τα μάτια μας σε αυτήν την κατάσταση. Επαναξιολογούμε συνολικά το πλαίσιο για την υγεία, την ασφάλεια αλλά και τις επαγγελματικές ασθένειες. Ο στόχος εδώ δεν μπορεί να είναι λογιστικός, στο επίπεδο των προστίμων, αλλά στη μείωση των ατυχημάτων.
Δεύτερος άξονας: Η κοινωνική ασφάλιση. Στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης η Κυβέρνηση επικεντρώνεται στην εφαρμογή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, η οποία θεσπίζει ένα ενιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλειας, έχοντας ως βασικό άξονα την εθνική σύνταξη, που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Η εθνική σύνταξη δεν χρηματοδοτείται από ασφαλιστικές εισφορές, αλλά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δίνεται σε όλους όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης, ανεξάρτητα από εισοδηματικά κριτήρια.
Στόχος μας σε αυτόν τον τομέα πολιτικής ήταν και είναι η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών της πλειοψηφίας και ιδίως των πιο αδύναμων στρωμάτων. Σε αυτόν τον στόχο, σε αυτή την κατεύθυνση και η χθεσινή εξαγγελία του Πρωθυπουργού για την ουσιαστική στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων αναδεικνύει ότι παρά τις δυσκολίες, παρά τον αρνητικό ευρωπαϊκό συσχετισμό, δημιουργούμε τον χώρο για τη χάραξη μιας διαφορετικής πολιτικής.
Στην κοινωνική πολιτική, στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης η κ. Θεανώ Φωτίου ήδη ενημέρωσε ότι από 1-1-2017 ξεκινάει η εφαρμογή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, για το οποίο εξασφαλίστηκαν πόροι ύψους 760 εκατομμυρίων ευρώ και από τους οποίους αναμένεται να ωφεληθούν πάνω από επτακόσιες χιλιάδες συμπολίτες μας.
Και θέλω να πω κάτι και για τον τομέα της απασχόλησης. Νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ απέναντι σε μια παραφιλολογία που υπάρχει γύρω από αυτόν τον τομέα. Μέχρι στιγμής καταγράφεται το καλύτερο ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων. Προφανώς και δεν δικαιούται κανείς να πανηγυρίζει. Γνωρίζουμε πολύ καλά την κατάσταση στην αγορά εργασίας, γι’ αυτό και δίνουμε και τη μεγάλη μάχη για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Όμως, δεν μπορούμε χάριν μιας πολιτικής αντιπαράθεσης να διαβάζουμε την πραγματικότητα κατά το δοκούν.
Στο πλαίσιο της ενίσχυσης της απασχόλησης το Υπουργείο Εργασίας υλοποίησε προγράμματα για τριάντα οκτώ χιλιάδες ανέργους το 2016 και έχουν προγραμματιστεί προγράμματα απασχόλησης για ένα σύνολο ογδόντα έξι χιλιάδων ανέργων για το τελευταίο δίμηνο του 2016 και για το 2017. Μέσα από την αναθεώρηση του πλαισίου των κοινωφελών προγραμμάτων πετύχαμε την επέκτασή τους από πέντε σε οκτώ μήνες, κάτι που δίνει τη δυνατότητα μετά το τέλος του προγράμματος ο εργαζόμενος να έχει το δικαίωμα ένταξης στο Ταμείο Ανεργίας. Αντίστοιχα, εξασφαλίσαμε πλήρη εργασιακά δικαιώματα για τους συμμετέχοντες στα προγράμματα εισόδου στην αγορά εργασίας.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, γνωρίζετε ότι βρισκόμαστε στην κορύφωση μιας κρίσιμης αξιολόγησης, κεντρικό σημείο της οποίας είναι το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων. Το αμέσως προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήσαμε έναν κύκλο διεθνών επαφών με πολιτικές δυνάμεις και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Εισπράξαμε ένα ευρύ κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στις θέσεις της ελληνικής Κυβέρνησης για την επαναφορά του ευρωπαϊκού κεκτημένου στην ελληνική αγορά εργασίας, για την ανάκτηση κύριων συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων.
Σε αυτήν τη σύγκρουση στα εργασιακά η Ελλάδα είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος της Ευρώπης. Γι’ αυτό, οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη να πάρουν ξεκάθαρη θέση.
Εμείς έχουμε από καιρό δηλώσει τη θέση μας. Είμαστε με τον κόσμο της εργασίας και δηλώνουμε σαφώς ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να επιβάλει στην Ελλάδα ένα καθεστώς εξαίρεσης από το πλαίσιο των κοινωνικών κατακτήσεων των λαών και της ιστορίας της. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, αλλά δεν είναι μη αναστρέψιμη. Μπορούμε ακόμη να δώσουμε ένα σημαντικό σήμα ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις αποτελούν σημαντικό κομμάτι αυτής της χώρας και αυτής της Ευρώπης, όχι απλώς με όρους παράδοσης, αλλά για το μέλλον που θέλουμε να οικοδομήσουμε εντός της.
Σας ευχαριστώ πολύ.
