Για την αδάμαστη πολυνομία που «ευδοκιμεί» στη χώρα μας αναφορικά με το φορολογικό σύστημα που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες δεν χρειάζονται πλέον ιδιαίτερες αναφορές, αφού τα στραβά, τα αστεία, τα τραγελαφικά και τα παράλογα που καταγράφονται συνεχώς, καταμαρτυρούν τις αδόκιμες προσπάθειες για τον εξορθολογισμό του κι επιπροσθέτως έχουν στηλιτευθεί πλειστάκις. Άλλωστε, όλοι έχουμε βιώσει στο πετσί μας τα αποτελέσματά των αποτυχημένων προσπαθειών για την καθιέρωση ενός απλού, σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος -όπως ευαγγελίζονται οι εκάστοτε πολιτικοί την τελευταία τεσσαρακονταετία-, οπότε είναι περιττά τα περαιτέρω σχόλια ή οι διαπιστώσεις.
Κάποιες στιγμές αναλογίζομαι κατά πόσο είναι εφικτό να ασκώ με συνέπεια το επάγγελμα του λογιστή-φοροτεχνικού μέσα σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον, βαδίζοντας μάλιστα επί μακρόν μέσα σε βαλτώδες έδαφος. Θέλησα να κάνω ορισμένες υποθέσεις έτσι ώστε να οδηγηθώ -ή τουλάχιστον να προσπαθήσω- σε ασφαλές συμπέρασμα αναφορικά με την άσκηση του επαγγέλματός μας.
Ας υποθέσουμε πως δεν τσαλακώνουμε καθημερινά την ανθρώπινη και την επαγγελματική μας αξιοπρέπεια προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στον ορυμαγδό των εξελίξεων που αφορούν στο επάγγελμά μας.
Ας υποθέσουμε πως ασκούμε με συνέπεια το επάγγελμα και μελετάμε ενδελεχώς τους νόμους που αφενός μεν, ψηφίζονται συνεχώς, αφετέρου δε, τροποποιούνται με τους ίδιους φρενήρεις ρυθμούς.
Ας υποθέσουμε πως διαβάζουμε ανελλιπώς όλες τις αποφάσεις και τις εγκυκλίους της Διοίκησης για φορολογικά θέματα που αναρτώνται καθημερινώς στο διαδίκτυο.
Ας υποθέσουμε πως κατανοούμε επακριβώς τις γεμάτες ασάφειες αποφάσεις και βγάζουμε συμπεράσματα από τα γραφόμενά τους που θυμίζουν πολλές φορές χρησμούς της Πυθίας.
Ας υποθέσουμε πως παρακολουθούμε όλη την ειδησιογραφία γύρω από τα επαγγελματικά δρώμενα και είμαστε συνεχώς ενημερωμένοι για όλες τις εξελίξεις.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε ενημερωμένοι για όλες τις αλλαγές που υφίσταται το εργατικό όσο και το ασφαλιστικό δίκαιο της χώρας και ταυτόχρονα διαβάζουμε τις εκατοντάδες αποφάσεις που κοινοποιούνται για την εφαρμογή των νέων ή των υφιστάμενων διατάξεων.
Ας υποθέσουμε πως λειτουργούν απρόσκοπτα, χωρίς δυσλειτουργίες ή σφάλματα οι διαδικτυακές εφαρμογές των αρμοδίων υπουργείων για την υποβολή δηλώσεων ή εντύπων, κ.λπ.
Ας υποθέσουμε πως μπορούμε στη διάρκεια της ημέρας να διαψεύδουμε στους πελάτες μας όσα ακούν ή διαβάζουν στα ΜΜΕ και λέγονται ή γράφονται από επαΐοντες δημοσιογράφους που μονίμως παραπληροφορούν.
Ας υποθέσουμε πως οι συναλλαγές μας με τις Δ.Ο.Υ., τα υποκαταστήματα του Ι.Κ.Α. και άλλων υπηρεσιών, διεκπεραιώνονται πάντοτε με απόλυτη επιτυχία.
Ας υποθέσουμε πως η αντιμετώπισή μας από τους υπαλλήλους των διαφόρων Δ.Ο.Υ. ή άλλων υπηρεσιών είναι πάντα η πρέπουσα και δεν υπάρχουν ποτέ προστριβές, εντάσεις και άλλα ευτράπελα.
Ας υποθέσουμε πως παρακολουθούμε τακτικά διάφορα επιμορφωτικά σεμινάρια προκειμένου να ενημερωθούμε πληρέστερα για τις νέες αλλαγές ή για να ανταλλάξουμε απόψεις με συναδέλφους ή εισηγητές ή για να καταθέσουμε έστω τους προβληματισμούς μας.
Ας υποθέσουμε πως κοσμούν τη βιβλιοθήκη του γραφείου μας, συγγράμματα που καλύπτουν όλο το φάσμα του αντικειμένου της εργασίας μας και συνεχώς τα ράφια της γεμίζουν με νέα πονήματα συγγραφέων, αφού τα προηγούμενα πολύ σύντομα είναι παρωχημένα.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων για την παρακολούθηση των αλλαγών στη νομοθεσία και συνάμα διαθέτουμε πλήρη μηχανογράφηση σε όλα τα αντικείμενα που άπτονται του επαγγέλματος, εξαρτώμενοι παράλληλα από τις συνεχόμενες αναβαθμίσεις.
Ας υποθέσουμε πως προλαβαίνουμε πάντα να ολοκληρώνουμε εμπροθέσμως όλες τις εργασίες και τις φορολογικές υποχρεώσεις που αποτυπώνονται στο πάντα πλούσιο φορολογικό ημερολόγιο.
Ας υποθέσουμε πως οι πελάτες αναγνωρίζουν το έργο και τις υπηρεσίες μας και είναι τυπικοί απέναντί μας αναφορικά με την εξόφληση των αμοιβών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες μας.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε υγιείς καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και δεν χρειάζεται ποτέ να παραμείνουμε στο κρεβάτι ή να ασθενήσουμε.
Ας υποθέσουμε πως ως επαγγελματίες λογιστές, όντες καθηλωμένοι μέσα σ’ αυτό το απέραντο φορολογικό «φρενοκομείο», καταφέρνουμε πάντα να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα των πελατών μας.
Ας υποθέσουμε πως δεν αλλάζουν άρδην τόσο συχνά τα πράγματα στον επαγγελματικό στίβο.
Ας υποθέσουμε πως εργαζόμαστε συχνά πάνω από δώδεκα ώρες ημερησίως για να τα καταφέρουμε.
Ας υποθέσουμε πως μας σέβονται οι άνθρωποι που βρίσκονται στην «αντίπερα» όχθη.
Ας υποθέσουμε πως ως κλάδος είμαστε ενωμένοι, σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και βαδίζουμε ομαδικά μέσω συλλογικών προσπαθειών για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, τότε ίσως θα αντιληφθούμε ότι ο άκρατος επαγγελματισμός δεν μπορεί να επιτευχθεί με απόλυτη επιτυχία μέσα σε ένα σαθρό και συνεχώς ευμετάβλητο φορολογικό σύστημα και κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, τότε ίσως θα διαπιστώσουμε ότι για τη συντριπτική πλειονότητα των λογιστών-φοροτεχνικών, δεν είναι εφικτό να ισχύουν όλες και μάλιστα σωρρευτικά.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, ίσως προβληματιστούμε για το τι κάνουμε λάθος κι εμείς από τη δική μας πλευρά.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις ίσως αναλογιστούμε ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση, οι οιωνοί δεν είναι καλοί για το μέλλον του επαγγέλματός μας.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, καθώς και άλλες που ενδεχομένως μας έρθουν στο μυαλό, τότε μπορεί να βρούμε λύσεις στα αδιέξοδα που βρίσκονται μπροστά μας.
Αν κάνουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, ίσως καταλάβουμε ότι πρέπει να συνδιαλεγόμαστε με τους άλλους συναδέλφους, να ακούμε τις απόψεις τους -παρόλο που μπορεί να είναι διαφορετικές απ΄τις δικές μας. Ίσως τότε να κατανοήσουμε ότι δεν πρέπει να περιχαρακωνόμαστε στον εαυτό μας, αλλά να δρούμε συλλογικά.
Αν εγκύψουμε στα προβλήματα που μας ταλανίζουν και δρούμε πλέον συλλογικά, απαλλαγμένοι από τη διχόνοια, τις ανούσιες αντιπαλότητες, τους ρεβανσισμούς, τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τους άσκοπους διαξιφισμούς, τότε πιστεύω ότι θα φανεί φως στην άκρη του τούνελ. Σε διαφορετική περίπτωση ο κλάδος θα μαραζώσει με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μην περιμένουμε από ξένους με το επάγγελμά μας να δώσουν λύσεις, για καταστάσεις που χρονίζουν και για τις οποίες οφείλουμε ως επαγγελματίες να αναλάβουμε εμείς πρωτοβουλίες για την επίλυσή τους.
Κλείνοντας, επειδή πάντα πιστεύω ότι υπάρχουν λύσεις σε όλα τα προβλήματα, αλλά και γιατί θεωρώ ότι η ανθρώπινη φύση μας είναι πάνω από τα επαγγελματικά στεγανά, θα παραθέσω τη γνωστή φράση «O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό».
Καλημέρα και καλή δύναμη.
Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής – φοροτεχνικός
http://taxheaven.gr
