Αν και οι απόψεις συνήθως λένε ότι εκφράζουν μόνον τον γράφοντα εντούτοις κρίνω ότι οι προβληματισμοί του Συναδέλφου Κωνσταντίνου Γραβιά (Μέλους της επιστημονικής ομάδας του TAXHEAVEN) μας “ακουμπάνε” όλους και θεωρώ ότι με εκφράζουν και μένα προσωπικά εξαιρώντας βέβαια το τμήμα για ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στην συλλογική δράση καθώς προσωπικά επέλεξα να συμμετέχω ενεργά εδώ και 16 χρόνια πιστεύοντας ότι ΜΟΝΟΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Ελπίζω και εύχομαι οι Συνάδελφοι ανά την Ελλάδα να προβληματιστούν και να ακολουθήσουν την προτροπή του συντάκτη της ανοικτής επιστολής για ενεργή συμμετοχή στην συνδικαλιστική προσπάθεια του Κλάδου, συμπληρώνοντας με την άποψή μου ότι αυτό μπορεί να γίνει – για τους Ελεύθερους Επαγγελματίες Συναδέλφους – μόνον μέσα από την μοναδική Ομοιοεπαγγελματική Δευτεροβάθμια Οργάνωση του Κλάδου την Π.Ο.Φ.Ε.Ε.
Καταπονημένος από την ψυχολογική και τη σωματική κόπωση που προστίθενται αμφότερες στην ήδη συσσωρευμένη ένταση και πίεση των τελευταίων ετών, βαδίζω με αργούς ρυθμούς προς την ολοκλήρωση ενός μεγάλου μέρους των υποχρεώσεων που έχω ως επαγγελματίας μέχρι τα τέλη Αυγούστου.
Εργαζόμενος μεταξύ σφύρας και άκμονος, παλεύοντας διαρκώς με τη λερναία ύδρα των φορολογικών υποχρεώσεων, βρίσκομαι συνεχώς αντιμέτωπος με νέες δαιδαλώδεις διαδικασίες που δεν έχουν πραγματικά τελειωμό. Συνεχώς ξεφυτρώνουν κι άλλες με αποτέλεσμα, -όντας ανήμπορος να αντιδράσω-, να παρασύρομαι σε μία έντονη περιδίνηση που με τραβά με δύναμη προς τον πάτο.
Οι ασάφειες του ν. 4172/2013, τα νέα δεδομένα στο φορολογικό γίγνεσθαι της χώρας, οι αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις, οι τροπολογίες, η ψήφιση νόμων εν μέσω υποβολής φορολογικών δηλώσεων, η καθυστέρηση στο άνοιγμα της εφαρμογής του taxis για την υποβολή των δηλώσεων και άλλα πολλά, οδήγησαν στη δημιουργία ενός κλίματος έντονης ανασφάλειας, άγχους, αλλά και έντονου προβληματισμού.
Κουβαλώντας στους ώμους μου σαν σύγχρονος Άτλαντας όλο αυτό το βάρος κι έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσω το ολοένα αυξανόμενο πλήθος καταληκτικών ημερομηνιών, προσπαθώ να ισορροπήσω ακροβατώντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Αναλογίζομαι ότι ο όγκος δουλειάς δεν είναι ανάλογος του αριθμού των πελατών, αφού ακόμη και λίγους πελάτες να έχεις, ο όγκος εργασίας είναι δυσανάλογος και δύσκολα διαχειρίσιμος. Ομολογουμένως η φετινή χρονιά είναι απ΄ τις χειρότερες αναφορικά με τα προβλήματα που ανέκυψαν σε επαγγελματικό επίπεδο.
Μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα εγκυκλίων, αποφάσεων και νομοθετικών παρεμβάσεων, ήρθαν να προστεθούν και οι τελευταίες αλλαγές στο Φ.Π.Α., στη φορολογία εισοδήματος, κ.λπ., -στα πλαίσια του νέου εφαρμοστικού νόμου- και ουσιαστικά γονάτισα από το βάρος των νέων δεδομένων. Άραγε πόσο εφικτό είναι να ασκείς με συνέπεια το επάγγελμά σου κάτω από τέτοιες αντίξοες συνθήκες;
Υπό την επήρεια όλου αυτού του άγχους και της συνεχιζόμενης πίεσης, αισθάνομαι συχνά να πνίγομαι, αφού ο βρόχος όλων των ανωτέρω σφίγγει απειλητικά το λαιμό μου. Άλλες φορές πετάγομαι στον ύπνο μου επειδή δεν είμαι σίγουρος αν έχω ολοκληρώσει κάποια εργασία. Ο προσωπικός χρόνος αποτελεί εδώ και καιρό παρελθόν, αφού αν δεν μελετήσω ενδελεχώς τις νέες διατάξεις, μοιραία θα χάσω το τρένο των εξελίξεων και θα το κοιτώ αποσβολωμένος να απομακρύνεται από την αποβάθρα του σταθμού κρατώντας τις αποσκευές στο χέρι.
Το τραγελαφικό όμως της υπόθεσης είναι πως μπορεί να δαπανήσεις χρόνο και φαιά ουσία προκειμένου να κατανοήσεις κάποιες διατάξεις που θεσπίζονται και μόλις έχεις αποκρυσταλλώσει άποψη και αρχίζεις να ενημερώνεις τους πελάτες σου, αίφνης να ψηφίζεται ένας νέος νόμος που ανατρέπει όλο το σκηνικό, αναγκάζοντάς σε να μελετήσεις εκ νέου τα καινούργια δεδομένα. Η ατέρμονη αυτή διαδικασία με οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο, όπου το θύμα είμαι εγώ.
Η κατάσταση που επικρατεί φέτος όσον αφορά στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων μπορώ να τη χαρακτηρίσω σαν ιλαροτραγική. Δεν γνωρίζω κανέναν άλλο επαγγελματικό κλάδο στον οποίο η προσδοκία μιας «παράτασης» να δημιουργεί τέτοια αναστάτωση και συνάμα η ανακοίνωσή της να επιφέρει τόση ευφορία στους κόλπους του. Μια τόση δα μικρή λεξούλα κι όμως στο άκουσμά της δημιουργείται ντελίριο. Η λέξη αυτή έχει χάσει το κυριολεκτικό της νόημα και φαντάζει στους απανταχού συναδέλφους που κολυμπούν αγόγγυστα σαν μια μικρή βραχονησίδα ξεκούρασης στη μέση του αχανούς πελάγους της φορολογίας.
Παρόλο που είμαι αντίθετος με τη φιλοσοφία των παρατάσεων, συλλαμβάνω αρκετές φορές τον εαυτό μου να παίρνει μια μικρή ανάσα με τις νέες καταληκτικές ημερομηνίες. Παρά το γεγονός ότι είμαι θιασώτης της απρόσκοπτης λειτουργίας του taxis, της αναζήτησης ευθυνών των υπαιτίων της κωλυσιεργίας από πλευράς υπ. Οικονομικών, των σταθερών ημερομηνιών και του σταθερού φορολογικού πλαισίου, -έτσι ώστε να υπάρχει εκ μέρους μου ένας υποτυπώδης προγραμματισμός εργασιών, εντούτοις λόγω της υφιστάμενης κατάστασης και όντας άθυρμα στα χέρια των υπευθύνων, αντιλαμβάνομαι συχνά ότι εκτελώ σαν πειθήνιο όργανο τα κελεύσματα της εκάστοτε ηγεσίας. Είναι τραγικό να αναγκάζεσαι να τσαλακώνεις καθημερινά την αξιοπρέπειά σου προκειμένου να τα βγάλεις πέρα.
Είναι πασιφανές ότι η πρόσφατη παράταση –όπως και άλλες στο έχουν δοθεί στο παρελθόν– σχετικά με την υποβολή δηλώσεων φυσικών και νομικών προσώπων, δεν δόθηκε επειδή οι ποδηγέτες του υπ. Οικονομικών είχαν αντιληφθεί το μέγεθος του φόρτου εργασίας και των προβλημάτων που ανέκυψαν στους λογιστές όλης της χώρας, αλλά λόγω της έκδηλης αδυναμίας του συστήματος να δεχθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αυτό τον όγκο δηλώσεων. Αυτό και μόνο το γεγονός καταδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας ορισμένων που δήθεν κόπτονται για τις ανάγκες του λογιστή.
Είναι όμως καιρός να πάρω κάποιες αποφάσεις. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αδιαφορία για τη συλλογική δράση και τη διάτορη διεκδίκηση των δίκαιων και συνάμα λογικών αιτημάτων του κλάδου. Περιχαρακωμένος στο μικρόκοσμό μου, αποστασιοποιημένος –έχοντας επιχειρήματα ή όχι– από την ενεργή συμμετοχή στα συλλογικά όργανα, αρέσκομαι συχνά να ασκώ μόνο κριτική στους συναδέλφους που ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά δρώμενα του χώρου, απέχοντας ουσιαστικά από τη συλλογική δράση. Δρώντας μέσα σε έναν κατακερματισμένο κλάδο, όπου κυριαρχεί η μοναχική πορεία της πλειονότητας των συναδέλφων και η λογική του διαίρει και βασίλευε, συνειδητοποιώ πλέον ότι έτσι δεν με υπολογίζει κανείς απ΄την αντίπερα όχθη. Μάλιστα είμαι πεπεισμένος ότι οι ιθύνοντες του υπ. Οικονομικών τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση βλέποντας την έλλειψη ενότητας στο χώρο, αφού ένας διασπασμένος κλάδος δεν αποτελεί δυνατό αντίπαλο.
Από την εναρκτήρια ομιλία του νέου αναπληρωτή υπ. Οικονομικών κ. Τρύφωνα Αλεξιάδη κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής στο υπ. Οικονομικών, μου έκανε εντύπωση το παρακάτω χωρίο της:
«[…] Η δεύτερη είδηση της ημέρας και η δεύτερη μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας- γιατί έχουμε πάρα πολλές όπως είπα και μόνο σε αυτές θα αναφερθώ- είναι το θέμα των φορολογικών δηλώσεων. Ξεκάθαρα, το είπαμε και με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο -ξέχασε να το πει πριν- το ξεκαθαρίσαμε και το αποφασίσαμε, δεν θα υπάρχει άλλη παράταση. Τελειώνουν οι φορολογικές δηλώσεις, θέλουμε ο φορολογικός μηχανισμός να ασχοληθεί με άλλα πράγματα, θέλουμε να ασχοληθεί με ελέγχους, θέλουμε να ασχοληθεί με την είσπραξη. Τελειώνουν οι φορολογικές δηλώσεις τέλος Αυγούστου και δεν θα υπάρχει ούτε μία μέρα παράταση και στέλνω μήνυμα σε όλους τους φορολογούμενους να τρέξουν να κλείσουν αυτήν εδώ την εκκρεμότητά τους […]».
Η παραπάνω δήλωση του νέου αναπληρωτή υπουργού μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, αφού ένιωσα ότι δεν έχει αντιληφθεί στο πλήρες μέγεθος τους, τόσο την τεράστια αναστάτωση, όσο και τα πλείστα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος των λογιστών εξαιτίας της κωλυσιεργίας του υπ. Οικ. να ανταποκριθεί σε όσα ορίζει ο νόμος. Για όσα υφίσταται ο κλάδος φέτος ευθύνεται αποκλειστικά το αρμόδιο υπουργείο και κανείς άλλος, γι΄ αυτό καλό θα ήταν οι ιθύνοντες να μην κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο σε όλους εμάς που υφιστάμεθα των παθών μας τον τάραχο.
Η μόνη διέξοδος για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε είναι η αλλαγή στη νοοτροπία, στον τρόπο σκέψης και αντίληψης ορισμένων πραγμάτων. Ταυτόχρονα, η άσκηση αυτοκριτικής ώστε να εντοπίσουμε τα λάθη μας θα οδηγήσει στην ατομική κάθαρση. Όλα αυτά όμως πρέπει να πλαισιωθούν από τη συλλογική συμμετοχή και την έντονη δράση, τα οποία σε συνδυασμό με την υψηλή επιστημονική γνώση θα οδηγήσουν στη δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου απ΄την πλευρά μας, που θα αποτελεί ικανό και δύσκολο αντίπαλο για όλους. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες και το ρόλο μας και ας δράσουμε επιτέλους συλλογικά, προκειμένου να διεκδικήσουμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να απεμπολήσουμε την ανθρώπινη και την επαγγελματική μας αξιοπρέπεια, τις αξίες, τα ιδανικά και τα όνειρά μας.
Ενδεχομένως οι προβληματισμοί που εκφράστηκαν στο παραπάνω κείμενο να είναι και δικοί σας. Άλλωστε, η χρήση του πρώτου ενικού προσώπου έγινε ηθελημένα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι επιθυμούμε να βιώσουμε καλύτερες μέρες στο επάγγελμά σας, απαλλαγμένες από ανασφάλεια και άγχος. Γι΄αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε συλλογικά.
Καλημέρα και καλή δύναμη.
